5 Po tylu laty

Gdybym miał teraz przypomnieć sobie przez co musiała przejść moja córka aby stać teraz na tej scenie i śpiewać dla tysiąca fanów. Tyle tu ludzi, a kolorowe światła oświetlają scenę i widownię. Cała promieniuje radością. Widać jak wpada w trans po każdym słowie, po każdych biciach braw słuchaczy. Jestem tak z niej dumny, ale mimo to... po tamtym spotkaniu z Kirą stanął pomiędzy nami mur, którego jakąś nie potrafię przełamać. Pewnie Miraka zrobiłaby to bez problemu, ale ja... byłem całkiem inny od niej, khe.

- Jest świetna – powiedziała do mnie matka machając małą flagą do wnuczki. Miała rację. Odkąd wyszła gazeta z jej zdjęciami zrobiła się znacznie sławniejsza. Jej fani nie do końca kochają ją za muzykę lecz za osobowość. Za to jaka jest na scenie. Widać jak dzisiejszego dnia się denerwuje. To jeden z pierwszych większych koncertów, ale myślę, że to jednak inny powód.

- Ładne zdjęcia – pomyślał na głos Kei stojący obok mnie. Ta, jeden z powodów denerwowania się. Słucha jej pierwszy raz na żywo.

- Wiem – odpowiedziałem widząc jego zakłopotanie. He, widać, że mu na niej zależy, ale ona woli tego Iseia. Mam nadzieję, że nigdy nie wróci do miasta. Jego ojciec zmarł trzy lata temu przez nadmierne picie alkoholu. Ja natomiast zmieniłem pracę na bardziej domową. Zostałem weterynarzem, a budynek jest naprzeciwko nas.

- Dziękuję wam wszystkim! Oddaję teraz mikrofon mojemu przyjacielowi! - zawsze marzyła o lataniu, a teraz jest wolna z przyczepionymi skrzydłami do stroju. Zaraz zejdą ze sceny, trzeba iść za kulisy.

- Chodźcie – dałem znać Keiowi i matce, a potem poszliśmy na tyły napotykając menadżera mojej córki. Był w niebo wzięty dzisiejszym koncertem. Sama Rei musiała nie tylko mnie zaskoczyć.

- Witam Nataniela! Wydanie tych zdjęć w wieku dziecka było doskonałe! Fani chcą kolejną część! Mam nawet genialne pomysły. Jeden z reżyserów chce ją w filmie i obmyślam nową trasę koncertową.

- Wolałbym jednak żeby sobie parę dni odpoczęła – odpowiedziałem będąc bombardowany złotymi myślami mężczyzny w fioletowych włosach.

- Tak, tak. Znajdę jej jakieś luki

- Tata! - usłyszałem jej głos i spojrzałem na schody z których zbiegała z resztą kapeli. - Jak wypadłam Kei? - tak myślałem, że szybko pobiegnie do niego.

- Byłaś niesamowita.

- Dziękuję – odpowiedziała machając do zespołu. - Do jutra na próbie! - oznajmiła.

- Będziemy czekać!

- Tylko się nie spóźnij!

- Spróbuję! - odparła starając się zrozumieć atak słowny menadżera. - Sama nie wiem... te zdjęcia były mocno męczące.

- Tym razem będzie całkiem inaczej. I jak?

- Musisz spytać mojego tatę. On zawsze wie najlepiej – czemu musi być tak okrutna wobec mnie? Czy nie widzi, że mnie to boli? Ciągle tylko atakuje mnie słowami. Nic się nie zmieniło po tamtej akcji. To jej spojrzenie... Udaje wesołą, ale jej oczy mówią co innego. Cierpi, ciągle cierpi będąc w tym osamotniona. Stara się mnie oszukać, ale ja ślepy nie jestem. Jednak... nie umiałem sobie z tym poradzić i wysłałem ją do psychologa. Pamiętam jak była wściekał z tego powodu, ale teraz jest już o wiele spokojniejsza.

- Rei! Daj nam swój autograf!

- Rei! Kocham cię!

- To ja chę kocham! - fanki i fani krzyczeli za barierkami usiłując dotknąć moją córkę. Najciekawsze jest to, że na mieście nikt nie potrafi jej rozpoznać. Khe, może dlatego, że ubiera się całkiem inaczej niż swoja matka i na koncertach. Starałem się ubierać ją w słodkie i dziewczyńskie ciuszki jak była mała, ale ona wolała latać w bluzach i luźnych spodniach.

- To jak? - otrząsnął mnie menadżer, kiedy moja córka dawała autografy.

- Zależy co tam chcesz zrobić.

- Fani pragną zobaczyć jej ciało, więc..

- Nie będziesz mi pornosa odstawiać. Albo będą podobne do tamtych albo nie będzie żadnych zdjęć – jeszcze mi czego. Zdjęcia mojej córki nago? Niewybaczalne. Ona taka nie jest. Nie zgodziłaby się na to. Na jednym takim była cała zawstydzona.

- Nathanielu, co masz dalej zamiar zrobić? - spytała mnie matka.

- Nie rozumiem.

- Ona nie zaznała prawdziwego dzieciństwa. Nie ukończyła nawet liceum.

- Wiem, ale ma już prawie dziewiętnaście lat. To jej decyzja, a ja będę ją spierał.

- Jak tam uważasz, ale powiedz jej o śmierci pra babci.

- Wiem. Jej babcia... zmarła.

- Więc została jej znienawidzona starucha.

- Nie mów tak. Ona tylko...

- Daj spokój. Wracajmy do domu – poklepała mnie po ramieniu i zrobiliśmy tak jak tego chciała. W samochodzie rozmawiali o koncercie, a mi nawet nie dali nic powiedzieć. Może i dobrze? Byłem przynajmniej skupiony na drodze i zgubieniu fanów. Tak właśnie ostatnimi czasy mijają mi dni. Rano idę do pracy, a Rei chodzi na próby i zdjęcia. Spotyka się z fanami i gra na koncertach, a raczej śpiewa chodź częściej gra na gitarze. Wracam z pracy i spotykam ją na komputerze, bo jak zwykle nie miała ochoty pójść do mnie do pracy choć tak bardzo kocha zwierzęta. Zmieniła się nie do poznania. Gdyby tylko nie poznała prawdy o Mirace...

A TU ZDJECIA Z ALBUMU ^^

Podobają wam się?